نمیدونم بعضیا چه اصراری دارن برا مردن . وقتی قراره بالاخره بمیریم چه اصراری داریم که به پیشوازش بریم . میدونم شاید بعضی از شما تحمل نامردمی ها و ناملایمتها را ندارید اما دوست عزیز هر کس به اندازه خودش در ساختن دنیا و انسانیت سهمی داره . پس تو هم در ساختن چیزی که فکر میکنی درسته سهمتو ادا کن . از اونجایی که گذر زمان فراموشی رو برای انسان بهمراه داره پس عزیز دلم فکر تنبیه دیگران رو با کشتن خودت، از یاد ببر . همیشه راه سومی هم وجود داره . اون راه رو پیدا کن . بعضی وقتها اینقدر دنیامونو کوچیک میکنیم که از دست دادن یه نفر یا یه موقعیت را مساوی با از دست دادن هستیمون میدونیم ولی اینطور نیست . فقط کافیه دنیای پیرامونتو بزرگتر کنی و خودت باشی . هر وقت دلت گرفت بشین و گریه کن و به زمین و زمان بد و بیراه بگو اما سبکتر که شدی باز بگو نقطه سر خط و دوباره شروع کن .اما یادت باشه اینبار اشتباه قبل رو تکرار نکنی . یادت باشه هر کسی لیاقت تو رو نداره ...

این اینترنت هم بعد دردی شده وقتی هست کلی از وقتت را میگیرد وقتی هم نیست انگار از دنیا جدا شده ای . اواخر هفته پیش که بازم اینترنت کله پا شد کارت شبکه سیستم من غیرفعال شد و من تا دیروز فکر میکردم دیتا خرابه تا اینکه متوجه شدم دیتا با سلام و صلوات کاربران درمانده مثل من برگشته و این کامپیوترِ منه که نتوانسته از شوک خارج شود و بالاخره حالا دوباره اینجا هستم . قبلا وقتی چیزی را از دست میدادم بهم میریختم اما خیلی وقته که با تمام وجود فهمیدم این دنیا و هرچیزی در آن هست مثل همین اینترنت هرلحظه ممکنه قطع بشه بعضی وقتا برمیگرده و یک موقعی هم برا همیشه ... ، برای همین دیگر فکر از دست دادن هیچ چیز نیستم حتی عزیزانم ! نه اینکه ناراحت نشوم بلکه در واقع پذیرفتم که همه اینها چیزی را تشکیل میدهند که به آن میگوییم زندگی  . این همان واقعیتی است که اگر همه آن را درک میکردند یا زود متوجه میشدند دنیا خیلی قشنگ تر از این چیزی میشد که حالا هست . فکرش را بکنید هنوز سر بریدن انسانها و قرابانی کردنشان به سبک اینکاها هنوز رواج دارد ، جدای از اینکه حق با کیه صرف این عمل یعنی بشر امروزی با اینهمه دبدبه و کبکبه هنوز در گذر از توحش ابتدایی به تمدن میان کوچه پس کوچه های برزخ دست و پا میزند و چه متفکرانه و واقع گرایانه گفت مولوی : دی شیخ با چراغ همی گشت گرد شهر کز دیو و دد ملولم و انسانم آرزوست و شاعری معاصر مرحوم سید حسن حسینی با تصویری ملموس تر به دنیای امروزی در پاسخش گفت :

دی شیخ با چراغ...

و من امروز با داغی در دل

سراغ از چراغ می گیرم

            باغی از انسان

                      پیش چشمانم

                                شاخ و برگ گسترده است.

زندگی همینجوری است مثل اینترنت ، پول و پست و مقام و هر چیزی دیگری همینجوری است مثل اینترنت مثل اینترنت .